گفتی مـرا کن ذکر هو، سبحانهُ سبحانهُ
مـن از کجـــا و یـــاد او، سبحانهُ سبحانهُ
باید چو ذکر هو کنم، در سینه نقش او کنم
تا روی دل آنـســــو کنـم، سبحانهُ سبحانهُ
کِی میتوانم ذکر او، کِی میتوانم فکر او
کِی میتوانم شُکر او، سبحانهُ سبحانهُ
امرش نبودی گر مرا، کِی ذکر من بودی روا
مـن از کجـــا او از کجـــا، سبحانهُ سبحانهُ
از پیش من کِی میرود، از من جدا کِی میشود
نسیـان و یـادش چون شـود، سبحانهُ سبحانهُ
خود ذکر اویم سر بسر، گرچه ز ذکرم بیخبر
وز خـود نمی دانم خبـــر، سبحانهُ سبحانهُ
ذکرم من و او ذاکر است، شُکرم من و او شاکر است
عینــــم مـن و او نـاظـــــــــر اسـت، سبحانهُ سبحانهُ
هم ذاکر و مذکور او، هم شاکر و مشکور او
هم نـاظـــر و منظــــور او، سبحانهُ سبحانهُ
جان مرا جانان بُود، جانم تن و او جان بُود
او کِی ز من پنهـان بُود، سبحانهُ سبحانهُ
هم جان و هم جانان من، هم مایه درمان من
سـرمـایـه احســـــــان مـن، سبحانهُ سبحانهُ
گه منع و گه احسان کند، گه درد و گه درمان کند
او هــــرچـه خـواهــــد آن کنــد، سبحانهُ سبحانهُ
گاهی از او گریان شوم، گاهی از او خندان شوم
او هـــرچـه خـواهـــد آن شـوم، سبحانهُ سبحانهُ
گه سازدم گه سوزدم، گه درٌدم گه دوزدم
گه مستی ای آمـوزدم، سبحانهُ سبحانهُ
جان غرق شد در بحر او، دل گم شد اندر های و هو
ای فیـــض بـس کـــن گفتگــــــــو، سبحانهُ سبحانهُ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر